Το «Μουσείο Φρυσίρα» παρουσιάζει, από 22 Φεβρουαρίου έως 28 Μαΐου 2006, την αναδρομική έκθεση του Τάσου Μισούρα, φιλοξενώντας συνολικά 60 έργα από το 1985 έως τις μέρες μας.

Η έκθεση φιλοξενεί το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του καλλιτέχνη, αποκαλύπτοντας την περίπλοκη θεματολογία, τις αλλόκοτες και ονειρικές σκηνές, τη σπάνια δεξιοτεχνία του.

Ο Τάσος Μισούρας σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητές τους Γιάννη Μόραλη και Δημήτρη Μυταρά και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού με καθηγητή τον Leonardo Cremonini. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που στη δεκαετία του ‘80, δεκαετία όπου η ζωγραφική σε παγκόσμια κλίμακα αποκτά ξανά δυναμική παρουσία, ξεκινά την ιδιόμορφη πορεία του μέσα από μια ζωγραφική που προσεγγίζει θεματικά τους πιο οικείους, κλειστούς και ιδιωτικούς χώρους, εκφράζοντας στο μέγιστο βαθμό τη μεταφυσική διάστασή τους. Στη συνέχεια και μέχρι τις μέρες μας θα περιπλανηθεί σε μονοπάτια του ρεαλισμού, του φανταστικού και του εν δυνάμει αληθινού. Τα έργα του Τάσου Μισούρα αποπροσανατολίζουν, αναστατώνουν γοητεύουν και προκαλούν, μεταφέροντας τον θεατή και «συνεργό» τους σε χώρους άλλους, μυθικούς, παγιωμένους στο μέλλον.

Ο τίτλος της έκθεσης «Dream Navigator» αναφέρεται στον όρο που επινόησε ο γιαπωνέζος φιλόσοφος Masahiro Morioka και που καταγράφεται στο βιβλίο του Consciousness Communication: The Birth of a Dream Navigator, Chikuma Bunko, 1993: Πρότεινα τον όρο «Dream Navigator» για να καταδείξω τις πιθανές μελλοντικές διαδράσεις του υποσυνείδητου όσων συμμετέχουν στον κυβερνοχώρο. Το συνειδητό και το υποσυνείδητο των ανθρώπων οδηγούνται από έναν Πλοηγό των Ονείρων και η συλλογική τους φαντασία δημιουργεί έναν μη-νοητό κόσμο των συλλογικών μας ονείρων. Οι συγγενικές σχέσεις και η επίδραση της έννοιας «Dream Navigator» είναι εμφανείς στην τελευταία περίοδο του έργου του Τάσου Μισούρα.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ιστορικός τέχνης, καθηγητής ιστορίας της τέχνης στη Σορβόννη, κ. Philippe Dagen, στο δίγλωσσο κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση: O Μισούρας προκαλεί το βλέμμα του θεατή και υποδηλώνει πως η ζωγραφική του δεν είναι ούτε η απεικόνιση της πραγματικότητας ούτε μια ονειρική οπτασία, αλλά ένα οπτικός και νοητικός μηχανισμός που κατασκευάζει εικόνες όχι για να γοητεύει ή να αιχμαλωτίζει αλλά για να αναστατώνει. […] δεν ξέρουμε αν είναι νύχτα ή μέρα. Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια αν η σκηνή βρίσκεται μέσα ή έξω. Ούτε αν τα πρόσωπα είναι αρσενικού ή θηλυκού γένους, ζωντανά ή νεκρά, φτιαγμένα από σάρκα ή ομίχλη. Η πυκνότητά τους είναι αβέβαιη και επιπλέουν στο διάστημα. Οι πράξεις τους χαρακτηρίζονται από την ίδια αβεβαιότητα. Όσο για τις πιθανές σχέσεις μεταξύ τους μπορούν να ονοματιστούν με αρκετό ευδιάκριτο τρόπο: κόκκινα δέντρα με φιδίσιο κορμό, λόγου χάρη, και γυναικεία πρόσωπα. Δέντρα σαν και αυτά δεν υπάρχουν. Πρόσωπα σαν και αυτά μπορούν να υπάρξουν, δε θα είναι όμως αποκομμένα από το σώμα τους, σαν καλούπια από γκρίζο ή λευκό κερί που κρέμονται σε αόρατες κλωστές.

Επιμέλεια έκθεσης: Μάρθα Χαλικιά

Ξεναγήσεις από 4 Μαρτίου κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 12.30

Ώρες λειτουργίας:
Τετάρτη έως Παρασκευή: 10πμ - 5μμ
Σάββατο και Κυριακή: 11πμ - 5μμ
Δευτέρα και Τρίτη: κλειστά

Για περισσότερες πληροφορίες:
   Μουσείο Φρυσίρα
   Μονής Αστερίου 3 & 7, Πλάκα, Αθήνα
   (πλησίον της οδού Κυδαθηναίων)
   Τηλ: 210.3234678, 2103316027
   Fax: 210.3316027
   Ε-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Δείτε επίσης:
- Το site του Μουσείου Φρυσίρα