της Ηρώς Κουνάδη από το in2life.gr

Με αφετηρία τη νεοελληνική καθημερινότητα , οι γλύπτες Γιάννης Μπρούζος και Δημήτρης Λάγιος αποπειρώνται να εγγράψουν στη συνείδηση του θεατή εικόνες - σύμβολα του πνεύματος της εποχής. Κοινός τόπος και των δυο, καταρχάς η προσήλωση στη γλυπτική, ως διαδικασία μεταμόρφωσης της ύλης: ο Μπρούζος μέσα απ’ το μέταλλο και την πέτρα, ο Λάγιος μέσα απ’ τον πηλό και το γύψο.

Και ενώ το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι χειροπιαστό, οι μορφές που προκύπτουν δημιουργούν απορία, παραπέμπουν σε εύθετο χρόνο την επίλυση κάποιας εκκρεμότητας, που ακόμα βασανίζει. «Έτσι προέκυψε και ο τίτλος της έκθεσης, Εκκρεμότητες» μας λέει ο Δημήτρης Λάγιος. «Η γλυπτική, αλλά και η τέχνη γενικότερα, έχει πάντα να κάνει με τις εκκρεμότητες, με την απουσία, με κάτι που λείπει: Όσο αληθοφανές και αν είναι ένα έργο, πάντα κάτι έχει ξεφύγει από τον καλλιτέχνη. Η τέχνη τελικά πραγματεύεται αυτό που λείπει, όχι αυτό που υπάρχει. Ο τίτλος Εκκρεμότητες περιγράφει την ουσία της γλυπτικής, την αίσθηση του ελλιπούς της καθημερινότητας».

Οι χώροι του Γιάννη Μπρούζου θυμίζουν μέρη, που οι άνθρωποι εγκατέλειψαν ξαφνικά αφήνοντας εμφανή τα ίχνη της απουσίας τους: τα πέτρινα κρανία του είναι με ισχύ παρόντα στο χώρο, την ίδια στιγμή που φαίνονται ρευστά, έτοιμα να μετατραπούν σε μορφές οικείες και αναγνωρίσιμες. Με την ίδια υπερρεαλιστική αίσθηση είναι εμποτισμένες και οι μορφές του Δημήτρη Λάγιου, αινιγματικές σε μια πρώτη ανάγνωση, στην πραγματικότητα, όμως, φανεροί κρίκοι μιας αλυσίδας αόρατων συνειρμών.

Με τίτλους όπως «Γουρουνόμπατσος», «Ο τελευταίος καπιταλιστής» και «ο Αρσενικός τρόπος να ζεις» τα έργα των δύο δημιουργών κλείνουν με χιούμορ το μάτι στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και τους… παθόντες της. «Η παρούσα δουλειά έχει την αφετηρία της στα συμπτώματα της νεοελληνικής –και όχι μόνο– ζωής» σημειώνει ο Δημήτρης Λάγιος. «Συνήθειες, παγιωμένες αντιλήψεις που η συνειδητοποίησή τους προκαλεί το αίσθημα του ανολοκλήρωτου, της εκκρεμότητας: ένα «χρυσό» βρέφος, προορισμένο από τη φύση του να το υπηρετούν, κάθεται πάνω σ’ ένα «χρυσό» δόντι, απ’ αυτά που χρειάζεται κανείς στον τόπο μας για να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες του. Ένα γούρι-λατρευτικό σύμβολο του ενδιάμεσου που είναι αναγκαίος για κάθε δουλειά. Κοντά του μια σχεδόν αμελητέα φιγουρίτσα ενός ταλαίπωρου που κουβαλάει στους ώμους του το γούρι-βάρος κάποιου άλλου.



• Μεγέθυνση Μεγέθυνση
• Μεγέθυνση Μεγέθυνση
• Μεγέθυνση Μεγέθυνση
• Μεγέθυνση Μεγέθυνση
• Μεγέθυνση Μεγέθυνση
• Μεγέθυνση Μεγέθυνση
• Μεγέθυνση Μεγέθυνση
• Μεγέθυνση Μεγέθυνση

«Κεφάλια χωρίς λαιμό, σαν αυτά που από «σεβασμό» στην παράδοση της προγονικής βίας εξέθεταν προς παραδειγματισμό οι «νικητές» του εμφυλίου στις πλατείες, και ανάμεσα σ’ αυτά ο «δημιουργός», πότε ως ζητιάνος-ικέτης μπροστά στο πνεύμα της εποχής του, πότε ως παρατηρητής με αποσκευή ένα αφτί που αφουγκράζεται και έναν καθρέφτη που μέσα του προβάλλει καθένας τον εαυτό του».

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Σάββατο 9.00-13.00, Κυριακή 10.00-13.00. Δευτέρα, Πέμπτη και Παρασκευή 18.00-20.00

Διάρκεια έκθεσης: 25 Ιανουαρίου – 16 Φεβρουαρίου 2013

Για περισσότερες πληροφορίες:
   Δημοτική Πινακοθήκη Κορίνθου
   Κολοκοτρώνη 4, Κόρινθος
   Τηλ.: 27410.20120
   Εmail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.