artingreece.gr

Το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει από 31 Ιανουαρίου έως 2 Μαρτίου 2008, την αναδρομική έκθεση ζωγραφικής του Βασίλη Θεοχαράκη, µε πάνω από εκατό επιλεγµένα έργα, αντιπροσωπευτικά του μορφοπλαστικού του ιδιώματος από την περίοδο 1952 - 2007, με στόχο την πιο αντιπροσωπευτική παρουσίαση της εξελικτικής του πορείας.

Η έκθεση, µετά το Μουσείο Μπενάκη, θα φιλοξενηθεί, από τις 15 Οκτωβρίου έως τις 28 Νοεµβρίου 2008, στο Palazzo Venezia της Ρώµης, µετά από πρόσκληση του Εφόρου των Μουσείων της Ρώµης Claudio Strinati.

Οι πίνακες της έκθεσης αποκαλύπτουν τον πλούτο των ζωγραφικών διατυπώσεων και των προσωπικών κατακτήσεων του Βασίλη Θεοχαράκη, µέσα από αφηρηµένες συνθέσεις, τοπία, προσωπογραφίες, όπως «Το αγνάντεµα στα Βίλλια» (1952), «Αυτοπροσωπογραφία» (1956), «Πήλιο» (1963), «∆ειλινό» (1983), «Βραχώδες τοπίο» (1984), «Συννεφιασµένες οροσειρές» (1987), «Μνήµες από την Αγία Άννα» (1996), «Ταρσανάδες της Ι. Μονής Παντοκράτορος» (1998), «Τοπία του βυθού» (2001 έως 2007), «Φαράγγι Ι & ΙΙ» (2007).

Ο ∆ιευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Καθηγητής Άγγελος ∆εληβορριάς, επισηµαίνει για το πολυεπίπεδο έργο του ζωγράφου: «Με συνθηµατική περίπου συντοµία αλλά και κάθε επιφύλαξη, προσπαθώ να σκιαγραφήσω το περίγραµµα ενός γενικού κανόνα, θεωρώντας ότι την ισχύ του επιβεβαιώνει ως εξαίρεση η περίπτωση του Βασίλη Θεοχαράκη. Κι αυτό, επειδή πιστεύω πως αντιπροσωπεύει µια καθόλου συχνή, εντελώς ασυνήθη, θα έλεγα, σύµπτωση επιτυχηµένου επιχειρηµατία, ο οποίος τυχαίνει να είναι και καταξιωµένος καλλιτέχνης, ή σωστότερα µάλλον, ενός καλλιτέχνη που τυχαίνει να είναι ταυτόχρονα και επιχειρηµατίας. Έχουµε δηλαδή να κάνουµε µε µια σπάνια διφυή υπόσταση, στη σύσταση της οποίας πρέπει να αναζητηθεί µια παιδεία στοιχειοθετηµένη από τα βασικά υλικά των ανθρωπιστικών σπουδών, εµπλουτισµένα µε την αισθητική της τέχνης και την αρµονία της µουσικής. Η ιδιοτυπία, άλλωστε, των πνευµατικών του καταβολών, η ιδιορρυθµία του, αν θέλετε, του επιτρέπει να προσεγγίζει την πραγµατικότητα µε µια ιδιάζουσα ποιητική ευαισθησία και µε τη διεισδυτική οξύτητα µιας µατιάς που έχει το χάρισµα να προσλαµβάνει το ανθιστάµενο ακόµα φυσικό περιβάλλον, ανακαλώντας µέσα από τις εικόνες του και τις προεγγραφές των αναµνήσεών του. Στη νοσταλγία των ελληνικών τοπίων του Θεοχαράκη δεν αποτυπώνεται τόσο η εξωτερική όψη του σήµερα, όσο η συγκίνηση που αποθησαύρισε η συνείδηση από τις βιωµατικές εµπειρίες του χθες».

Από τη δική του θέση, ο Έφορος των Μουσείων της Ρώµης Claudio Strinati, διευκρινίζει: «Στους στοχασµούς του ο Θεοχαράκης διεκδικεί µε περηφάνια την ελευθερία του καλλιτέχνη και της τέχνης, η οποία δεν µπορεί να συγκριθεί µε καµία άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα. Ο ίδιος γνωρίζει καλά τις ικανοποιήσεις και τα προβλήµατα που µπορούν να προκύψουν από τις παραγωγικές και τις πρακτικές δραστηριότητες. Το γνωρίζει από προσωπική πείρα και γιατί είναι σπουδαίος γνώστης ανθρώπων και πραγµάτων.

Ακριβώς γι’ αυτό, ξέρει καλά πού βρίσκεται στην πραγµατικότητα το βασίλειο της ελευθερίας, της ελευθερίας έκφρασης και κρίσης. Αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει η τέχνη του, στην οποία συγκλίνουν πολυάριθµα στοιχεία: η φυσική κοµψότητα της γραµµής, το εκλεπτυσµένο γούστο των χρωµατικών αρµονιών, η αξιόλογη δυνατότητα σχεδιασµού που τελειοποιήθηκε όλο και περισσότερο µε το πέρασµα του χρόνου, η φυσική ισορροπία της σύνθεσης που του επιτρέπει να διαµορφώνει τους πίνακες µε αυθόρµητο µεγαλείο και µελετηµένη αντιστοιχία των µερών. Όλα αυτά τα στοιχεία µπορούν ωστόσο να συναχθούν στην Αρµονία που υπάρχει βεβαίως στη Φύση αλλά δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή παρά µόνο µε το εργαλείο της Τέχνης. Και ο Θεοχαράκης γνωρίζει θαυµάσια αυτό το εργαλείο, το έχει εµπεδώσει µέσω µιας συνεχούς εµβάθυνσης και µέσω µιας ξεκάθαρης συνείδησης των δικών του δυνατοτήτων. Αποµακρυσµένος από οποιαδήποτε µορφή ρητορικής, ο Θεοχαράκης είναι περισσότερο ο καλλιτέχνης της εγκράτειας και της οικειότητας. Το συστηµατικό πνεύµα του δεν τον εµποδίζει να πλανάται µε τη φαντασία, αναζητώντας πεδία πάντα νέα και διαφορετικά, αλλά ταυτόχρονα πάντα συνεπή µε ένα οπτικό ιδεώδες που ο ίδιος έχει πια επιτύχει και το οποίο αποτελεί το ενοποιητικό στοιχείο όλης του της διαδροµής, διεκδικώντας µια προσεκτική εξέταση εκ µέρους της κριτικής ώστε να αποκτήσει µια ιδιόµορφη θέση στην τέχνη της u949 εποχής µας. Τη θέση ενός σοφού, γαλήνιου ανθρώπου, λόγω της ωριµότητας που έχει  κατακτήσει, ο οποίος διαθέτει τον αυθορµητισµό και την ικανότητα ενός παιδιού να γοητεύεται µπροστά στον κόσµο που τον περιβάλλει, χωρίς οποιαδήποτε κακή προαίρεση ή προσπάθεια χειραγώγησης της συναίνεσης των ανθρώπων γύρω του, αλλά µε τη γεµάτη αυτοπεποίθηση αναµονή της προσοχής και του ενδιαφέροντος των άλλων».

Με την ευκαιρία της έκθεσης, εκδόθηκε κατάλογος µε τίτλο «Θεοχαράκης 1952-2007», που περιλαµβάνει σηµαντικά έργα – σταθµούς της 50χρονης καλλιτεχνικής του περιπέτειας. Ο κατάλογος εµπλουτίζεται µε προλόγους των Άγγελου ∆εληβορριά και Claudio Strinati και κείµενα των Χρύσανθου Χρήστου, Μαρίνας Λαµπράκη- Πλάκα, Οικουµενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολοµαίου, Μαίρης Μιχαηλίδου, Claude Maulard, Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν, ∆ηµήτρη Παπαστάµου, Νέλλης Μισιρλή,  Χάρη Καµπουρίδη, Τάκη Μαυρωτά, Σάνιας Παπά και Gerard Xuriguera.

Ο Βασίλης Θεοχαράκης γεννήθηκε στον Πειραιά. Παράλληλα µε τις σπουδές του στη Νοµική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1957, παρακολούθησε µαθήµατα ζωγραφικής κοντά στον σπουδαίο ζωγράφο Σπύρο Παπαλουκά, καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών. Ο Θεοχαράκης παρουσίασε έργα του για πρώτη φορά το 1957 στο ∆ιεθνές Φεστιβάλ Νέων στη Μόσχα, καθώς και στην 5η Πανελλήνια Έκθεση Ζωγραφικής στο Ζάππειο. Έχει πραγµατοποιήσει πολλές ατοµικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει λάβει µέρος σε οµαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, σε άλλες χώρες της Ευρώπης, καθώς και στις Ηνωµένες Πολιτείες. Έργα του βρίσκονται σε δηµόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα (Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Βορρέ, Πινακοθήκη Πιερίδη, Πινακοθήκη Ρόδου, Πινακοθήκη Κυκλάδων, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Υπουργείο Πολιτισµού, Υπουργείο Εξωτερικών, Εθνική Τράπεζα, Εµπορική Τράπεζα, Alpha Bank και Marfin-Εγνατία Bank), καθώς και στο εξωτερικό. Το ζωγραφικό έργο του Βασίλη Θεοχαράκη έχει επανειληµµένα αποσπάσει τις ευµενείς κριτικές των ειδικών και έχει αποτελέσει αντικείµενο µελετών, άρθρων, τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκποµπών.

Ο Βασίλης Θεοχαράκης έχει τιµηθεί από τη Γαλλική Κυβέρνηση µε τη διάκριση του Ιππότη της Λεγεώνος της Τιµής και έχει ανακηρυχθεί Μέγας Χαρτουλάριος του Οικουµενικού Πατριαρχείου.

Είναι επίσης µέλος του Επιµελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. To 2007 ίδρυσε το Κοινωφελές ΄Ιδρυµα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη, το  οποίο στεγάζεται στο πολυώροφο κτήριο της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας 9.

Επιμέλεια έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς

Για περισσότερες πληροφορίες:
   Μουσείο Μπενάκη - Κτήριο Οδού Πειραιώς
   Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, 11854, Αθήνα
   Τηλ.: 210.3453111, Fax: 210.3453743
   E-Mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Δείτε επίσης:
- Την ιστοσελίδα του Μουσείου Μπενάκη